Fenerin tepesinde geceleri reçieneli tahtalar tutuşturularak ateş yakılır, bu ateşin oluşturduğu ışık, metal aynalarla uzağa yansıtılırdı. Sostratos adlı bir mimarın yaptığı iskenderiye feneri, Akdeniz’de ve Manş Denizinde daha sonra kurulan çeşitli fenerlerin esin kaynağı olmuştur.
Aradan geçen yüzyıllar boyunca teknolojide sağlanan gelişmeler fenerlerin mimari yapının olduğu kadar, optik sisteminin de yetkinleşmesini sağlamışlardır. Onsekizinci yüzyılın yarısına kadar fenerlerde yuvarlak aynalar kullanılmış, daha sonra parabolik aynalara geçilmiştir. Ardından dioptrik aygıtlar gündeme gelmiştir. Dioptrik aygıtlar, üretilen ışığı belirli bir noktaya yönlendirmede çok olumlu sonuç verirler. Günümüzdeki fenerlerin ışığını elektrik akımıyla beslenen ark lambaları verir.
Ancak elektrik enerjisinden yararlanmanın olanaksız olduğu kimi durumlarda petrol ya da asetilen lambaları kullanılır. Bir fenerin en önemli özelliği, ışığının uzaklığa ulaşma gücü ve ışığın niteliğidir. Işığın uzağa ulaşabilme yeteneği, hem ışık kaynağının yoğunluğuna ve atmosfer koşullarına bağlıdır, hem de ışığın ve gözlemcinin deniz düzeyinden yüksekliğine.
Büyük fenerlerin ışıkları ışık kaynağının en az 25, en çok 40 mil ötesine kadar ulaşırlar. DENİZ FENERİ Herhangi bir trafik işaretinin olmadığı, tehlikeli noktaları, geçitleri,dönemeçleri, yakın şehirleri ve kasabaları, demiryolu geçitlerini, toprak kaymalarını işaret eden levhaların bulunmadığı bir karayolu düşünebilir misiniz? Karayollarında bu tür uyarıcı, rehberlik edici işaretlerin var olmasının gerektiği gibi denizdeki vasıtalara yol gösterecek, tehlikeleri belirtecek bir deniz fenerinin varlığı da şarttır. deniz fenerinin ışığı, denizcilere limanın girişini aydınlatır.
Denizde bulundukları yeri, yakın sahilin durumunu belirtir. Onları, kayalıklar, sığ geçitler ve benzeri tehlikelere karşı uyarır. İlk deniz fenerleri,üzerinde (maden) kaplar içinde alev saçan odunların, kömür ateşlerinin yandığı alçak kulelerdi. Büyük bir ihtimalle, insanların gemiyle denize açıldığı çok eski zamanlarda bile vardı.
Kesin bir tarih belirtmek gerekirse, bunların ilk olarak ne zaman yapıldığı bilinmemektedir. Fakat M. Ö. 7. yüzyılda, Çanakkale Boğazında o zamanki adıyla Sigeum Burnu’nda ünlü bir deniz fenerinin varlığını tarih belgeleri kaydetmektedir. Eski zamanların en ünlü deniz feneri,Mısır’da İskenderiye’deki mermer yapılı fenerdi. Üzerinde kurulmuş olduğu küçük adanın, Faros Hin adını taşıyordu. Yaklaşık olarak l. 000. 000 dolara çıkmıştı (14. 000. 000 Türk lirası). Dünya tarihindeki 7 harikadan biri olarak bilinir. M. Ö. 3. yüzyıldan beri, parlak ve çok uzaklardan görülebilen ışığıyla İskenderiye’ye, gemilere kılavuzluk etmiştir. Eski Romalılar da ünlü denizfenerleri kurmuşlardı.
Bunlardan biri, Fransa’da Boulogne sahillerindedir. 17. yüzyılda hâlâ kullanılıyordu. Ancak, o çağda yapılan deniz fenerlerinin, günümüzdekilerle kıyaslanamayacağını özellikle belirtmeliyiz. O devrin deniz fenerleri, şimdikilere oranla daha küçüktü. Kuru ve sağlam toprak üzerinde kurulacak bir denizfeneri, kolaylıkla gerçekleştirilebilir. Fazla paraya mal olmaz.
Fakat dev dalgaların çarptığı kayalıklarda veya sığ kumsallarda, anaforlu çevrelerde deniz feneri kurulması işi son derece güç ve masraflıdır. Deniz fenerlerinin kulesi sağlam taştan, taş-beton karışımından olabilir. Bu konuda en güvenilir malzeme işlemesi çok güç olan granittir. Modern deniz fenerlerinin kule yapısında, döküm demir-çelik karışımından da yararlanılmaktadır.
Kaynak: http://www.hakkinda-bilgi-nedir.com/deniz-feneri-nedir+deniz-feneri-hakkinda-bilgi
0 yorum:
Yorum Gönder